Ze was nog heel klein, geschat op vijf weekjes oud, toen ze gewond in het asiel aankwam. Haar achterhand was verlamd, maar ze was zó dapper. Ze sleepte zichzelf moedig van haar mandje naar de kattenbak.
Alles is gedaan om haar te helpen, maar uiteindelijk heeft ze het niet gered. Ze stierf op 19 januari 2015.
Ik mocht haar een naam geven en ik koos voor Yla. Yla komt van Idola en dat betekent ‘op handen gedragen’.
Dit kleine poezenmeisje was het eerste diertje waarvan ik vooraf wist dat ze zou sterven. Ik durfde er niet bij te zijn toen ze insliep, maar ik had wel een soort zachte doek voor haar achtergelaten waarin haar lijfje zou worden gewikkeld.
Dat was de start van het ontwikkelen van mijn PetSheets, afscheidsdoeken voor dieren, onder de naam L’YLA, oftewel little Yla.
Ik werkte al vanaf december 2000 als uitvaartverzorgster in de uitvaartbranche, maar ik wist niet dat ik sterker was bij uitvaarten van mensen dan van dieren. Dat was een heel rare ervaring, ik schaamde me daar zelfs een beetje voor.
Inmiddels hoort dat gewoon bij wie ik ben, want niet lang na Yla, kwam er een ander kitten onder mijn hoede (ik was gastgezin voor gevonden kittens voor het dierenasiel). Een kitten van ruim vijf weken die ergens in een weiland was gevonden met een verbrijzeld pootje aan een grote steen. Daar moet je niet teveel over nadenken.
Mays noemde ik haar en zij en mijn hondje Jip lagen binnen een uur heel dicht tegen elkaar aan op de bank. Mijn hondje was kittens gewend, maar met Mays was het anders, dat was een enorme aantrekkingskracht van beide (zie foto).
Mays haar pootje was niet te redden en er werd besloten dat amputatie geen optie was. Ze is twee daagjes bij ons geweest en ik heb twee dagen gehuild. Er was iets aan haar waarvan ik wist dat ze bij ons moest blijven, maar wat ik ook bedacht, het zou niet in haar belang zijn.
Bij Mays wilde ik er perse bij zijn toen ze de prik kreeg. Ik vond het vreselijk en ze stierf tegen mij aan. Ik heb haar in een PetSheet gewikkeld en aan het asiel teruggegeven, ze was tenslotte niet van ons.
L’YLA Petsheets en dierenafscheidsproducten
Het feit dat ik dat ritueel kon doen, was zo overweldigend en zo puur, zo mooi, dus ik liet meer PetSheets maken en ik begon meer dierenafscheids-producten te bedenken. Kijk maar eens op de site www.lyla.eu.
Ik ben niet actief in de verkoop van deze producten, maar als er situaties op mijn pad komen waar het van pas komt, dan help ik graag. De producten zijn wel te zien/koop bij Intratuin in Duiven.
Sinds een aantal jaar zorg ik ook voor de dierencondoleancekaartjes die dierenartsen toezenden aan huisdier(h)ouders na het overlijden van een huisdier. Een mooie gedachte dat er inmiddels al zeker 72.000 kaartjes in Nederland zijn rondgestuurd, want het verdriet om het verlies van een huisdier is vaak groter dan de wereld weet. Dat weet de dierenarts ook.
Afscheid van je huisdier als je huisdier sterft
Alleen al bij de gedachte dat mijn hondje op een dag niet meer bij mij is, vind ik hartverscheurend. Ik ben daar ook wel echt heel bang voor, terwijl ik totaal niet bang ben voor de dood op zich.
Het gemis en het verdriet lijken mij onvoorstelbaar groot. Zeker als uitvaartverzorgster (inmiddels uitvaartondernemer) heb ik ook dat al helemaal geregeld, net als dat mij nu iets zou overkomen alles bij de notaris geregeld is voor mijn hondje (naar wie gaat hij, welk bedrag staat er apart voor het levensonderhoud voor zijn hele leven en eventuele medische kosten etc.).
Ik heb een grafje gereserveerd op De Aarde in Grashoek, al vind ik het nu eigenlijk veel te ver weg van waar ik woon, maar een betere plek heb ik (nog) niet voor ogen. Buiten dat, hij zit altijd in mijn hart, dichterbij kan hij niet zijn.
Ik hoop dat het nog jaren duurt, maar als het gebeurt dan is alles met liefde, aandacht en zorg voorbereid.
….(Lees verder onder de foto)
Mijn huisdier zou ikzelf na zijn overlijden niet bij de dierenarts achterlaten.
Dat wezentje waar ik al mijn liefde en genegenheid aan heb gegeven, verdient een mooi en waardig afscheid.
Ik wil hem verzorgen, zijn vachtje kammen, hem zijn knuffel of speeltje meegeven en niet in een oude doek, doos of krant.
Mijn huisdier wil ik toedekken in een zachte wade, stapje voor stapje zijn lijfje bedekken en op het laatst met een mooi lint samenbinden om nooit te vergeten.
Sentimenteel? Ja. Overdreven? Misschien… maar het is mijn verlies, mijn verdriet en mijn manier van afscheid nemen.
Yvonne van Leeuwen