Verwerking van het verlies van je huisdier

Het verlies van je hond of kat hakt erin. Die lege plek op de bank, dat stille huis – rouwen om je huisdier is zwaarder dan je misschien dacht.

De verwerking van dat verlies is een hele klus. Veel mensen voelen een gat, een leegte na het overlijden van hun hond of kat. “Het is alsof ik een vriend of familielid kwijt ben”, hoor je vaak. En dat klopt, want je maatje was zo dichtbij.

Toch is dat verdriet voor iedereen anders. De één worstelt met schuldgevoel na het inslapen van hun hond, de ander zoekt troost na het verlies van hun kat.

Hier lees je hoe je het verwerken van het verlies van je huisdier stap voor stap aanpakt.

Wat is rouw

Rouw is wat je voelt als je huisdier er niet meer is. Het kan zwaar zijn, zeker als je rouwt om je hond of kat. Dat verdriet komt diep binnen – je maatje was altijd bij je. Rouwen om een huisdier is normaal, ook al snapt niet iedereen dat. Het is een proces, een tijd waarin je het verlies langzaam een plek geeft.

Stadia bij rouw

Rouw komt in golven, en dat merk je als je je huisdier verliest. Eerst kan het ongeloof zijn – je gelooft niet dat je hond of kat weg is. Dan komt boosheid, misschien verdriet om het inslapen van je hond. Later slaat de leegte toe, zoals die stilte na het overlijden van je hond of kat. Uiteindelijk accepteer je het maar dat gaat stap voor stap. Iedereen doet het anders.

De stadia die vaak gehanteerd worden:

• Ontkenning
• Protest of boosheid
• Onderhandelen en vechten
• Depressie
• Aanvaarding

Ontkenning

In deze eerste fase, de ontkenning, kun je het nog niet geloven wat er gebeurd is en dringt het allemaal niet door. Ook kan het zijn dat je doet of er niets aan de hand is. Allemaal een zelfbeschermingsmechanisme om langzaam te kunnen wennen aan het feit dat je hond, kat of ander huisdier er niet meer is.

Protest of boosheid

In deze fase ga je protesteren tegen hetgeen je overkomt, je wordt boos. Je kan gaan huilen en ervaart woede. “Waarom overkomt mij dit?”, “Waarom nu?”, “Ik wil dit niet!”, “Mijn maatje moet bij mij blijven!” “Ik wil mijn hond terug!” etc. Iemand in deze fase kan ook proberen iemand of iets de schuld te geven van het verlies. Op die manier ontwijkt die het gevoel van verlies en verdriet.

Onderhandelen en vechten

Aangekomen bij deze fase ben je er achter gekomen dat het niet helpt om te protesteren of boos te zijn. Nu ga je dingen doen of actie ondernemen om het verlies te verwerken. Je gaat bijvoorbeeld cadeau’s kopen voor jezelf, je wordt actief, gaat sporten. Je gaat afleiding zoeken om te vergeten. Vaak wordt in dit stadium nog steeds het echte verdriet en de verwerking weggedrukt.

Depressie

Wanneer je erachter komt dat vechten, boos zijn, protesteren en ontkenning allemaal niet helpt, dan kan het verdriet toeslaan. Zo kan er een depressie ontstaan. In deze fase voel je je depressief. Je kan je gaan afsluiten voor je omgeving en contacten uit de weg gaan.

Aanvaarding

In de aanvaardings fase (acceptatie) dringt langzaam het besef door dat het verlies een feit is. Je huisdier is overleden en is er niet meer. Je kunt nu echt verdriet hebben en het langzaam gaan accepteren wat er gebeurd is. Je kunt nu dingen een plekje geven en krijgt het gevoel dat je verder kan.

Schuldgevoel na het verlies van je huisdier

Schuldgevoel na het overlijden van je hond of kat is iets dat veel mensen herkennen.

Het slaat bijvoorbeeld toe als je je maatje hebt moeten laten inslapen. “Heb ik er wel goed aan gedaan?” of “Had ik niet langer moeten wachten?” – die vragen komen steeds terug.

Misschien voel je schuld na het overlijden van je hond omdat je hem eerder naar de dierenarts had kunnen brengen. Of bij je kat: “Heb ik haar te lang laten lijden?”

Het verdriet maakt dat je terugkijkt. Maar weet je? Je hebt die keuze gemaakt uit liefde – om je hond of kat rust te geven. Je lette altijd op hun gezondheid, gaf ze aandacht, zorg en was er voor ze.

Schuldgevoel na het verlies van je huisdier is normaal, ook al verdient het niet altijd een plek. Het is de rouw die spreekt.

Spijt over wat je anders had kunnen doen

Had je maar meer gewandeld met je hond, denk je nu. Had je je kat maar vaker op schoot laten zitten. Achteraf lijkt alles altijd anders. Geef het tijd, dan zakt dat knagende gevoel vanzelf weg.

Onbegrip bij rouwen om een huisdier

“Hij was maar een hond,” zeggen ze soms. Of: “Neem toch een nieuwe kat.” Maar zo werkt het niet. Rouwen om je hond of kat is echt, ook al snapt niet iedereen dat verlies. Het gemis van je huisdier is groot – die lege plek op de bank zegt genoeg.

Dit onbegrip zorgt er vaak voor dat mensen niet durven te praten over de rouwperiode waar ze doorheen gaan na het verlies van hun maatje.

Probeer toch altijd om duidelijk te maken waar je doorheen gaat en praat er gewoon over. Het is heel normaal. Wil je dat niet: Laat ze maar praten. Jouw verdriet telt.

Hier is zelfs een mooi boek over geschreven; “Dan neem je toch gewoon een nieuwe”, geschreven door Antoinette Scheulderman. Een aanrader om te lezen!

Hoe verwerk je het verlies van je huisdier?

Het verlies van je huisdier verwerken vraagt tijd. Praat erover – over je hond, je kat, dat helpt. Maak een gedenkplek voor troost na het overlijden van je huisdier. Voel je een leegte na je hond of kat? Een simpele foto kan al wat rust geven.

Iedereen gaat anders om met het verlies van een hond, kat of ander huisdier en de (rouw)verwerking. Het heeft dus vooral tijd nodig.

Maar er zijn ook dingen die je kan doen of die je kunnen helpen bij de verwerking van het verlies van je hond, kat of ander huisdier.

De tijd heelt alle wonden

“De tijd heelt alle wonden”. Een bekend gezegde, een cliché maar het klopt. Na verloop van tijd wordt het verdriet steeds minder en kom je op een punt dat je het verlies van je huisdier hebt geaccepteerd en verwerkt.

Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat je nooit meer verdrietig zal zijn of het gevoel van een enorm gemis niet meer zal ervaren. Die gevoelens kunnen altijd weer even opduiken voor korte of langere tijd.

Bij de verwerking is het dus vooral belangrijk dat je jezelf de tijd geeft. Ga je verdriet niet uit de weg en uit het. Praat er over met je partner, familie of vrienden.

Praten over je verdriet en het gemis

Uiteindelijk zal iedereen zijn of haar eigen weg vinden om het verlies te verwerken. Maar belangrijk is…praten.

Praat over je gevoelens, je verdriet en praat vooral over je overleden maatje. Haal mooie en dierbare herinneringen op, maar praat ook vooral over het overlijden zelf en hoe je dat ervaren hebt en ervaart.

Met wie moet je dan praten? Dat is eigenlijk heel simpel. Met degene die het dichtst bij je staan; je partner, een goede vriend(in), familie, buren etc. Praat met mensen waar je je verhaal kwijt kunt en waar je een goede band mee hebt.

Ook kan het helpen om met lotgenoten in een Facebook-groep of op een forum voor huisdieren te praten, bijvoorbeeld op een hondenforum; HondenPage alles wat je wilt weten over jouw honden.

Uiteindelijk zul jij zelf het verlies moeten verwerken. Kom je er niet uit, vraag dan iemand om hulp; familie, vrienden of een professional.

Professionele hulp

Wanneer je er niet zelf uit kan komen of alles wordt echt te heftig dan kun je overwegen om professionele hulp in te schakelen.

Je kunt dan (via je huisarts) hulp gaan zoeken en in therapie gaan. Professionals kunnen je dan helpen. Zie je het niet zitten om meteen naar een therapeut of psycholoog toe te gaan, dan kun je ook online therapie counselling volgen.

Dingen (doen) die je kunnen helpen

Welke dingen kun je (zelf) doen om het verlies van je geliefde hond, kat of ander huisdier te verwerken én om te kunnen gaan met het verdriet en het gemis.

• Neem alle tijd en forceer niets.
• Praat veel over je gevoelens, stop niets weg.
• Kijk naar foto’s en filmpjes van je overleden huisdier. Laat de huilbuien gewoon komen.
• Maak een herinneringsdoos of gedenkhoekje.
• Zorg voor een mooi aandenken
• Druk de gedachten aan je overleden maatje niet weg.
• Zorg voor een gezond en evenwichtig leven; gezond eten en drinken, zorg voor voldoende slaap en beweging.
• Ga naar buiten de frisse lucht in.
• Probeer toch dingen te ondernemen.
• Ga lezen of pak een (oude) hobby op.
• Soms kan het helpen om even in een andere omgeving te zijn. Boek dus dat weekendje of weekje weg. Even lekker uitwaaien en je hoofd leegmaken! Kijk maar eens HIER.

Er zijn veel meer dingen te bedenken maar die kun je zelf wel invullen. Het gaat er om dat je bezig blijft en daarnaast ook de tijd neemt om te rouwen. Het is een proces, een periode waar je doorheen moet. Daarna zal de acceptatie komen en wordt alles weer wat beter.

Blijf voelen wat je voelt, dat mag. Wil je meer steun bij het verwerken van je verdriet? Het boek Liefdevolle herinnering. Omgaan met het verlies van je huisdier staat vol tips en verhalen die je verder helpen. Meer info → 

Voor kinderen kan verdriet om een huisdier net even anders zijn – ben je benieuwd hoe kinderen omgaan met het verlies van een huisdier?

Handige boekjes die je kunnen helpen

Er zijn mooie boekjes verkrijgbaar die je kunnen helpen bij de verwerking. Er zijn diverse boeken verkrijgbaar die naast praktische informatie ook vooral troost en herkenbare gevoelens bespreken. Enkele voorbeelden:

• Zielepijn
• Als een huisdier doodgaat
• Afscheid van je huisdier
• Zielekind
• Liefdevolle herinnering. Omgaan met het verlies van je huisdier

Veelgestelde vragen (FAQ) over rouwen om je huisdier

Rouwen om je huisdier roept vaak meer vragen op dan je denkt. Hoe lang duurt dat verdriet om je hond of kat eigenlijk? En wat doe je met dat schuldgevoel na het overlijden? Het is normaal om te zoeken naar antwoorden – je bent niet de enige die dit voelt. Hieronder vind je de vragen die we vaak horen, met tips die echt helpen.

Wat anderen zeggen over hun verlies

Rouwen om je huisdier is iets persoonlijks maar je bent niet alleen. Overal voelen mensen diezelfde leegte, dat schuldgevoel of die stille pijn na het overlijden van hun hond of kat. Hun woorden kunnen jou ook raken – een stukje herkenning in wat zij delen. Hieronder lees je hoe anderen hun verlies beleven. Het zijn korte gedachten maar ze dragen veel mee. Misschien voel jij het ook zo, op jouw eigen manier.

Jouw verdriet krijgt een plekje

Het verlies van je huisdier blijft altijd een beetje bij je. Dat is oké. De scherpe randjes slijten met de tijd, ook al voelt het nu misschien niet zo. Rouwen is geen race, maar een stille reis die je op jouw manier maakt. Blijf herinneringen koesteren – een foto op de kast, die ene wandeling die jullie altijd deden. Zo blijft je maatje dichtbij, zelfs als de pijn zachter wordt. Jij komt hier doorheen, stap voor stap.